Στα ρείθρα των δρόμων η βοή του νερού είναι μια εικασία αθώα.

Πεισματάκι πεισματάκι ψιχάλα ψιχάλα ο ουρανός είναι μια τεντωμένη χορδή

αποφασιστική.

Στα ρείθρα των δρόμων η βοή του νερού είναι μια εικασία αθώα.

Μόνο το πέρα ένστικτο νιώθω που δεν μπορεί κανείς να το φυλακίσει και οδηγεί στο φιλί στο κορμί.

Και εισπράττω την φωνή σου πέρα απ’ τα χαλάσματα την ηττοπάθεια της πόλης τον πνιχτό αντίλαλο από την έσω ανάγνωση,

εκεί που όταν θα απουσιάζω, κάποτε, οι άλλοι θα τεκμηριώσουν τα πειστήριά μου..