Και η μέρα φουριόζα, έρχεται..

Τα πρωινά ο σφυγμός των πραγμάτων είναι σιγανός, σχεδόν άτονος και το φως

δεν έχει έρθει ακόμη.

Περνούν τα πρώτα λεωφορεία, οι αλλοδαποί που δουλεύουν στα μακρινά εργοστάσια, η υγρασία

λούζει τα δέντρα με ασημένια λαμπυρίσματα, δεν φυσά, ο κόσμος

ακόμη κοιμάται.

Γυαλίζουν στο φεγγάρι οι δρόμοι, κάτι απλωμένες μπουγάδες

ανεμίζουν όπως τρομαχτικά φαντάσματα επάνω στα σκοινιά, το ποίημα

καταγράφει την γαλήνη ως να απορροφηθεί απ’ το πρώτο φως που τονίζει τις λεπτομέρειες και παραβλέπει τα ασήμαντα.

Και η μέρα φουριόζα, έρχεται..