Αφαιρώ από τα
αφαιρεμένα και καταλήγω
σε μια ερμαφρόδιτη
πρόσθεση.
Δεν έδεσε επάνω μου η
θάλασσα. Φοβήθηκα
τα τρομερά μαρτύριά
της.
Στεριανός ίσως μέσα
μου, σ’ όλα, καθ’ όλα.
της πικροδάφνης
ενορχηστρώθηκα τον ψίθυρο, της φτελιάς.
Να σε βρίσκω εκεί που
σε έχασα και που ακόμα εντός μου σε έχω,
φάρμακο, βασανάκι,
δηλητηριάκι μου
Άκου: ο αιώνας βοά
αντιφάσεις και απονιά.
Πολύ δρόμο έχουμε
ακόμα
έως να βγούμε σε μια κορυφή που ο άνθρωπος λάμπει..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου