Νάτο που η ποίηση κι ο έρωτας είναι τα τέκνα του ίδιου ευγενικού θεού.

Δίπλα στην εξουσία υπάρχει πάντα φονικό. Καταλαβαίνουμε

Την πίκρα από την αποστροφή· ο έρωτας

Όμως έχει άλλες συμπάθειες

Και είναι πρόθυμος να θυσιάσει. Δες

Πως προσκαλεί ένα λουλούδι την μέλισσα

Ανοίγοντας τα ζωηρά πέταλά του! Ανήκει

Στα νιάτα το χαρωπό καρδιοχτύπι

Η μπάντα των αισθήσεων που θα τραντάξει το κορμί, η μιλιά

Ψιθυριστά κι όταν τα φώτα πια χαμηλώσουν..

Τι μαγικό μ’ ένα φιλί να παίρνουν βάση όλες οι διαθέσεις της χαράς και να ορθώνονται τείχη καλλιεπή ενάντια σε όποια θέλει θλίψη!

Νάτο που η ποίηση κι ο έρωτας είναι τα τέκνα του ίδιου ευγενικού θεού.