Ο αιώνας, α ο αιώνας!-

Το κάτι που κόπτει τον καιρό και σε αίμα τον μετασχηματίζει

ραντίζοντας τις μέρες με αστοχία.

Τα πάθη, συσσωρευμένα κάτω απ’ την επιδερμίδα, τα πάθη απόλυτα.

Εσύ που είσαι μετέωρη και με γνώμη καμία και που τρελαίνεις της σύνεσης τα εύσχημα τριαντάφυλλα.

Ο αιώνας, α ο αιώνας!-

σαν κόμπος δεμένος γύρω από ένα τίποτα και που δεν μπορεί να λυθεί.

Ξημερώνει, βραδιάζει.

Κεντάς σ’  έναν καμβά μεταξωτό την λύπη σου και, που σε αγαπάω, εμένα.