Στα πνευμόνια μου βρίσκει καταφύγιο οξυγόνο δακρύων
Γραμμικές συνειδήσεις παίζουν πάνω στο στήθος μου
χαρωπά
Είναι ταγμένα σε απόλυτη τάξη τα αισθήματα και οι
κωδωνοκρουσίες
των πέρα καμπαναριών
Η πέτρα βογκάει κάτω απ’ τον ήλιο
Ασθμαίνει
Των άλλων ορίων οι επιδιώξεις με κάνουν σκληρότερο
και
να ζω με αλήθεια για Αλήθεια
Στα σκοτεινά ψάχνω στα σκοτεινά
Βασίλεια του θανάτου και της απειλητικής
ταραντούλας
Με σαβανώνει της θλίψης το λινό, με σκλαβώνει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου