Η λογοτεχνία είναι μια βάρκα που την πήγε ο καιρός πολύ βαθιά.

Η μέρα κάνει την αυτοκριτική της και αυτοκτονεί.

Η ψυχή μαρσάρει να πιάσει το άπιαστο.

Οι γέροι αναπολούν. Τα παιδιά κοιμούνται.

Οι έφηβοι γράφουν γιρλάντες του εγώ πάνω στης ιστορίας το σώμα.

Η λογοτεχνία είναι μια βάρκα που την πήγε ο καιρός πολύ βαθιά.

Διαβάζουν οι μητέρες τον καημό του παιδιού τους.

Η σκέψη είναι πάντα φιλοσοφικό αγκάθι.

Όταν νυχτώνει, η φαντασία είναι μια νυχτερίδα που ψαχουλεύει στα ρηχά-

Και ο πόθος πλοιάριο που εξόκειλε και με την αμμουδιά της παραλίας παίζει..