Των καθεστώτων η μίξη έφερε τελικά ανακατωσούρα.

Από την μια στιγμή στην άλλη

ραγίζει το σύμπαν, γίνεται

κρακελέ ο ουρανός

απορυθμίζονται τα γρανάζια και ακούγεται

ένας τριγμός

όχι οδόντων, ένας τριγμός

από τα χαλασμένα ρουλεμάν που κουνούν

την πλατφόρμα των ψευδαισθήσεων.

Από την σκήτη μου, μονάζων, τα αντιλαμβάνομαι.

μιας

κι εγώ ήμουν πάντα ένας άλλος

ένας φανατισμένος με την αγχιστεία των λέξεων

ένας που έγραφε για να ακολουθεί των λουλουδιών την θρησκεία

ένας που σέβεται την γιορτή που η Φύση γύρω του έχει.

Η εβδομάδα κυλάει συλλέγοντας σήψη.

Των καθεστώτων η μίξη έφερε τελικά ανακατωσούρα.

Κάποτε οι ιδέες πάλευαν ποιά να επικρατήσει-

Τώρα η κηδεία τους θλίβει κι εμένα που περπάτησα ξυπόλυτος επάνω σε αγκαθωτούς εφιάλτες-

εμένα που άφησα του εγωισμού μου το κτήνος

κάποια στιγμή αιμόφυρτο και την ιστορία

από την αρχή της γραμμένη..