Απολογούμαι σε ένα σοκ των αισθήσεων.

Ω τι χρώμα Θεέ μου η χάρις σου στο τερπνό ρόδο!

Πώς θρησκεύω που κι εγώ να εκπλήσσομαι και να είμαι αδαής και σαν λίγος;

Και τα αγκάθια μ’ αρέσουνε και οι μοναξιές που τις έχω

να με ντύνουν μετάξι του ουρανού και της λάβας..

Λιγόλογος ο δήμιος χρόνος μου.

Απολογούμαι σε ένα σοκ των αισθήσεων.

Μαθαίνω να είμαι..