Για να κλείσω τους λογαριασμούς μου με το παρελθόν

Για να κλείσω τους λογαριασμούς μου με το παρελθόν, 
την νύχτα ακόνισα σαν λόγχη

άπονη. Ντύθηκα κεραυνό και ήρθα

στων αμπελιών επάνω τον λυρικό ψίθυρο.

Το μεσημέρι χτυπούσε γλυκά τις φτερούγες του

πα’ στην καρδιά μου.

Ένας αχός από φωνήεντα των σπουργιτιών

κράδαινε το σπαθί των ποιητών και η Ιλιάδα

που γράφονταν είχε εΰπλόκαμες Βρισηίδες.

Πέφταν τα τείχη· αύξαινε σε ένταση η πολιορκία.

Ένα ελληνικό πλοιάριο αρμένιζε μες τα νερά της Προποντίδας.

Ο χρόνος μάζευε, για ν’ αποδώσει, ενέργεια..