.jpg)
Το βράδυ ένας πνιγηρός καπνός σκεπάζει την πόλη.
Καταφεύγουμε στην ψυχή μας και εκείνη μπάζει από παντού
Άγχος και θλίψη.
Οι σπινθήρες των αστεριών κρύβονται κάτω από τα νοτισμένα ρούχα της βροχής.
Οι οικογενειακές συναντήσεις αφήνουν το στίγμα τους μπροστά στους φωτογραφικούς φακούς και τις οθόνες των τηλεοράσεων.
Οι σχέσεις ζητούν την νέα αρχιτεκτονική τους-
Οι προσγειωμένες κουβέντες ζητούν την απαρχή του νου που κουράστηκε
Να βολοδέρνει μες τις ματαιοδοξίες.
Επειδή ο άνθρωπος ρέει σαν ενός ποταμού το κύλισμα
Που στοχεύει σε μια μακρινή απέραντη θάλασσα.
Όλες οι μέρες ενισχύουν την σιωπή μιας φιλοσοφίας που θα ξημερώσει
Διαλέγοντας καινούριους πιο υποφερτούς προορισμούς.
Ακολουθώ το ρεύμα που ζητά τον βορά της πυξίδας.
Προσβλέποντας σε εξαπτέρυγα που διαλαλούν την Χάρη του Θεού.
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Πνιγυρή η φύση γύρω...
κι οι άνθρωποι παραδομένοι
στου νοτιά το αστέρι προσδίδουν
στο τοπίο της αιθάλης
την χαμηλή από το χνώτο τους
ορατότητα!!
φιλί
Ελένη
Κι όμως η φύση μας παρηγορεί, βρίσκει τρόπους.
Πάντως μένουμε με τα ντέρτια μας οι πιο πολλοί και με την οπτική του πράγματος που ανασκευάζει τις προοπτικές.
Παντού βρίσκεται ένας παράδεισος και περιμένει επισκέπτες.
Οι ποιητές τον ανακαλύπτουν πρώτοι και είναι, όπως πάντα, μαρτυριάρηδες.
Πετάω την στεναχώρια μου στην θάλασσα.
Φιλί!
Δημοσίευση σχολίου