ΑΝΑΜΝΗΣΗΣ ΧΡΟΝΙΚΟ..

Διαπιστώσεις που αργούν να με φέρουν κοντά στο φως
διαπιστώσεις που τελεσίδικα ποτέ δεν γράφτηκαν
κουβέντες αργές, πάντα κοντά στα μεσάνυχτα, λόγια
που ανοίγουν παράθυρα για μία "έφοδο στον ουρανό".
η φύση σου αλληλέγγυα στην δική μου- τότε κατάλαβα
ότι τον αγαπώ τον άνθρωπο,
πιστεύω στην νίκη του, θέλω
το ταπεινό του καλό.
ανοίξαμε την καρδιά μας σαν για να μπει
η πρωινή συλλαβή ενός ήλιου. μαλώσαμε κάποτε, ζήσαμε τις αντιρρήσεις
την διαφωνία και που ύστερα θέλεις και πάλι να αγκαλιαστείς
και να φιλήσεις χείλη που δε ζούνε στο ψέμα.
κι έτσι οι μέρες πήγαν. τότε
που σε συνάντησα σ' έναν περίπατο στο πάρκο και μιαν ώρα
βαδίζαμε κάτω από την λαυρεωτική δροσιά, πίσω
απ' τα παλιά εργοστάσια, σχεδόν
που τέλειωνε η μέρα
και η φωνή σου ήταν τότε φωνή μου.
άφησα τα χέρια μου να γράψουν κάτι στον ουρανό-
κάτι που είχε αποταμιεύσει χίμαιρα
και μετά ήρθε να με ξεκουράσει η ποίηση.
τελικά θα θυμάμαι το σκοτεινό βράδυ που σ' άγγιξα
και σαστισμένη ξεκαλουπώθηκες γιατί αυτή ήταν η αλήθεια
σου- και με φίλησες όπως τρελά μια νυχτερίδα έλυνε
προβλήματα γεωγραφίας της νύχτας.