Έχω ακουμπήσει το άστρο πάνω στο πεζούλι του ουρανού

Έχω ακουμπήσει το άστρο πάνω

στο πεζούλι του ουρανού και εδώ

Κάτω, στους λασπωμένους δρόμους που τρομοκρατούν τα αυτοκίνητα

Δίπλα είναι οι φυτείες με τις καλαμποκιές-

Γεννισέα, παρά την Ξάνθη, συμφωνικό χωριουδάκι.

Όλο το βράδυ διάβαζα της σελήνης τον ήχο.

Και τώρα που ξημέρωσε τραβώ κατά τα Άβδηρα που ήθελε να μου μιλήσει η θάλασσα τον έρωτά της.

Πουλιά μιλιούνια κατεβαίνουν χαμηλά σε έναν σχηματισμό επιθετικής αναστάτωσης.

Ήσυχος ξύπνησε ο κάμπος και δεν θέλει την σιωπή.

Με τον σουγιά κόβω στην μέση την μελαγχολία.

Και τα παιδιά

Που παίζουνε με τα ποδήλατά τους

σαν απ’ το καθαρό τους ένστικτο

Ακούν προσεκτικά την μουσική

του ήλιου.