ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ.,

Α.

Μέσα στην ερωτική νύχτα το φεγγάρι ακολουθεί  πορείες της επιθυμίας.

Εσύ ζεις και έρχεσαι από τις σιωπές των άστρων-    

πιο καθαρογραμμένη κι από οπτασία.

Σε σκλαβώνουν τα χέρια μου που σε κρατώ

περισσότερο πια μέσα στον νου μου, άυλη, εξωπραγματική,

στεφανωμένη

με το φεγγαρίσιο φως που επάνω

στο άσπρο σου κορμί ζει και περισσεύει.

Νεράιδα των αρχαίων δασών, επισκέπτρια

της λίμνης των κύκνων:

Σε βρήκα ψάχνοντας μέσα στο τίποτα που συλλαβίζουμε..

Δεν θα  σ’ αφήσω να μου φύγεις

ούτε πουθενά να μου πας που δεν το ορίζω.

Μόνο σε χώρα ονείρου ξέρω ότι κατοικείς-

ένας αέρας πια αναστατώνει τα μαλλιά σου-

όπως βαθιά υποταγμένη στο γινάτι μου ανοίγεις

το ποίημα του έρωτα να απαγγείλεις.

Θα σε κρατήσω απόλυτη σαν αίνιγμα

μισή μέσα σ’ αυτήν μου την ζωή, μισή απ’ έξω

να περιφέρεσαι στο αόρατο σπιτάκι των πουλιών

σαν ρίμα που δικαίωσε ο χρόνος.

Και θα γίνω

σφιχτή αγκαλιά που δεν ανοίγει,

τρόπος

να μην μου φύγεις ποτέ-

για να σε ανεβάσω στα ψηλά των σύννεφων

εκεί που κατοικούν οι άγγελοι της μοίρας.