...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

11 Νοεμβρίου 2012

Ποιά είναι αυτή η μάγισσα


Ποιά είναι αυτή η μάγισσα που ταξιδεύει
ανάμεσα στα βλέφαρα του ουρανού;
τα κόλπα της σχηματίζουν πάνω απ' τα δέντρα
ένα δίχτυ συστολής.
κοντοστέκεται πάν' απ' τις γλάστρες
στο βορινό μας μπαλκόνι
και χαζογελά όπως παιδί που νίκησε το πείσμα του.
ο ήλιος την τρυπά με τις βελόνες του.
πουθενά δεν ματώνει.
πάνω απ' τις τέντες, πίσω απ' τα μηχανουργεία
κάτω από την σκιά των σύννεφων
η πόλη ξύπνησε και πλάθει θορύβους
και αίμα.
πραγματοποιούνται τα δευτερόλεπτα των επιθυμιών.
ένα φως ρέει γαλάζιο.
η μέρα ακουμπά το κομπολόι της
πάνω στις αντωνυμίες των συνοικιών.
εκείνη πηγαινοέρχεται και κρατεί
έναν λόγο μεσαιωνικό,
σαν βάσανο μη τελειωμένο
σαν ξιφίδιο προορισμένο να σκοτώνει
σαν διακοσμητικό τάχαμου αίσθημα
ενός, ανυποψίαστου για τον θάνατο, ζητιάνου..

Αναρτήθηκε από ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ στις 11.11.12
Ετικέτες

4 σχόλια:

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

"εκείνη πηγαινοέρχεται και κρατεί
έναν λόγο μεσαιωνικό,
σαν βάσανο μη τελειωμένο..."

Τούτο το απόσμα δημιουργεί σε μένα ένα "βάσανο μη τελειωμένο" καθώς και πάλι, για πολλοστή φορά, αδυνατώ να συλλάβω το γεννεσιουργό ερέθισμα που το αποτύπωσε.
Μοιάζει να βρίσκομαι μπροστά σε μια πηγή απ΄όπου ρέουν ανεκτίμητα πετράδια.
Καλή βδομάδα Στρατή.
Τον εαυτό σου, να τον προσέχεις!

12/11/12 11:57
nameliart είπε...

Αυτή η μάγισσα σίγουρα πετάει και πάνω απ’ τη σελίδα σου
βουτώντας το ραβδάκι της στη ποίησή σου
και αναγεννώντας έτσι τη μαγική του δύναμη.

Καλειδοσκόπιο που ξετυλίγει μαγικές εικόνες τούτο το ποίημα, με παρέσυρε απαλά στη δίνη του, κάνοντάς με να μη θέλω να αναδυθώ. Είναι τόσο όμορφα εκεί…

Καλή βδομάδα Στρατή!

12/11/12 13:48
ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Χριστόφορε φίλε μου
Αν μπορούσα κάποτε να σου εξηγήσω την διαδικασία της έμπνευσης την άλλη ώρα θα γινόμουν μπακάλης να ζυγίζω φασόλια- ειλικρινά δεν την ξέρω.
Είναι ένας μηχανισμός φαντάζομαι που κάνει τον ζωγράφο να προσπαθεί να συνθέσει το όραμά του που άπτεται του Αοράτου και τον τυραννά.
Έτσι απλά λοιπόν.
Τώρα τι πετράδια μου λες μωρέ και τα τοιαύτα;
Άντε πια μην θυμώσω μια φορά κι εγώ!
Καταλήγω στο οξύ συμπέρασμα ότι ξεκόπηκες από τα τεκταινόμενα στην ποίηση μου και δεν μπορείς να με ερμηνεύσεις.
Γιατί δεν το δέχομαι ότι υπήρξα ποτέ σκοτεινός.
Νομίζω ένα από αυτά τα βράδια καλό θα ήταν να τα πούμε.
Τηλεφωνικώς εννοώ.
Καληνύχτα ψηλέ!

12/11/12 19:33
ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Και τώρα που μάλωσα τον Χριστόφορο άντε να ηρεμήσω και να καλωσορίσω εσένα Μελίνα μου.
Ευχαριστώ για την μελίρρυτη κριτική σου.
Τα ελληνικά σου πραγματικά (όπως λέει πολύ σωστά και η Ελένη) είναι άψογα.
Ακριβά και δίκαια.
Μου αρέσει η στόχευση που έχεις πάντα.
Να είσαι καλά και να αντιστεκόμαστε.
Σιγά που θα λυγίσουμε..
Καλό βράδυ κυρά μου!

12/11/12 19:37

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου