ΘΑΥΜΑΤΟΠΟΙΕ ΤΩΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΝ..

Έτσι όπως με ραγίζουν οι θλίψεις της νύχτας

είμαι ένας εαυτός κατακερματισμένος



Ποτισμένος δηλητήρια λησμονιάς- τι να ξεχάσω;



Όλα μου δόθηκαν απ’ την ανάποδη- η καλή τους όψη

δεν μου χαρίστηκε..



Είχα αρχίσει ν’ απελπίζομαι…Ώσπου

οι λέξεις

με νανούρισαν

γλυκά

σαν ο αέρας

ανάμεσα στα φύλλα ενός γέρικου πλάτανου.



Θροΐζοντας μέσα μου ήρθε η ποίηση..



Κατάλαβα το φως της όπως

μες τον αέρα υπάρχει- κι όμως

ακατανόητη, αν δεν πιστεύεις, η ψυχή..



Πλωτίνε της νιότης μου, θαυματοποιέ

των αποκαλύψεων..



Α! πόσο ζήτησα να είμαι ένα τραγούδι θάλασσας

που να φέρνει τον φλοίσβο στο αυτί

του μοναχικού ταξιδευτή

των ποιητικών αιτιάσεων..