Όταν καμώνεσαι τον ‘’τάχαμου’’ κι οι λίθοι ακόμα θέλουνε να σε χτυπήσουν
Καλύτερα μαζέψου δεν προσφέρει ασφάλεια ο ουρανός μην κοιτάς
Που οι ποιητές εκεί καταφεύγουνε άσε
Απόψε κάτω στο ποτάμι να ακούσουμε
Την φλυαρία των νερών τον αμίλητο αναχωρητή που λατρεύει
μια άλλη κατάσταση, Όλα τα ανθρώπινα
είναι ζητήματα φωτιάς κι αυτό σκοντάφτει πάντα στην φιλοσοφία
Α ρε Ηράκλειτε! Μεράκια που είχες όταν μίλαγες! Τώρα
σκοτείνιασαν οι εποχές και είναι αλλιώς οι άνθρωποι
Κι αλλιώς οι πόλεμοί τους οι ξερά και μόνον εγωιστικοί
Πάντα όταν περπατώ, πρωί αυγούλα
Με βρίσκει ο Αυγερινός με βάζει μπρος και μου υπαγορεύει
Και γράφω μέσα μου όπως και για να ευθύνεται μόνο η αφεντιά του- κι ενώ
Ένας θεούλης κάνει πως δεν βλέπει κάνει πως
Δεν ακούει που παραπονιέμαι πως πονώ
Αναμασώντας λόγια ξιπασμένα και κάτι σαν μυθολογικά τριαντάφυλλα!
22/ 4/ 2025
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου