Ένα οξύρυγχο πρωί, σαν μπέρδεμα ουσιαστικό της κολάσεως, προβάλει πάνω απ’ τα λυπημένα βουνά και τις αδιάβαστες θάλασσες.
Όλος ο τρόπος του είναι αέρας.
Μαστιγώνονται οι Αλήθειες να αποκαλύψουν που κρύβουν την ουσία του πόνου.
Πίσω από το σκοτεινό βασίλειο του φόβου, ένας Ιησούς ‘’ψαγμένος πάντα αλλιώτικα’’, σπέρνει την τόλμη του στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Μ’ ακούς; Αν μετανιώσουμε, ίσως συγχωρεθούμε.
Ίσως να ζήσουμε σε μια ζωή παράλληλη, για την αναπνοή μας παίρνοντας παράταση, και για να ζωντανέψουμε πόθους και πάθη.
Ίσως να έρθουν πάλι οι Εκατόγχειρες, με συνειδήσεις καθαρού αμνού, οι πολυκέφαλοι, και να μας σώσουν- αυτά που ολοζωής παλεύουμε είναι υποθέσεις πια τιτάνιες.
Και ούτε θα γκρεμίσουμε ούτε θα χτίσουμε· με λόγια και με έργα τιποτένια, θα διεκδικήσουμε εύρος από απερίγραπτο παράδεισο!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου