...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

20 Νοεμβρίου 2022

[Εμείς βαδίσαμε στην άκρη Των ωρών]

 Μεσούσης της νυκτός, φαντάσματα μιας λύπης μας προσέγγισαν

λες λίγο φοβισμένα.
Προς τι η ταραχή; Εμείς βαδίσαμε στην άκρη
Των ωρών, σαν οι σκιές που ήτανε ο εαυτός μας ο ίδιος.
Του σκοταδιού οι αγκύλες άνοιξαν
Και μας περιβάλλανε με μια στοργή ανατριχίλας.
Καθίσαμε στον βράχο τον σημαδιακό
Αντίκρυ στα επιφωνήματα της θαλάσσης.
Μας ενθουσίασε ο ουρανός!
Όσα διαβάσαμε τα μεταφέρω,
αφήνοντας την ψυχή μου να είναι μία γραφή που παίζει με τα κύματα
ελπίδες κι υποσχέσεις…
Μπορεί να είναι εικόνα φύση

1 σχόλιο:

Αστοριανή είπε...

Εμείς βαδίσαμε στην άκρη
Των ωρών, σαν οι σκιές που ήτανε ο εαυτός μας ο ίδιος. Σ.Π.


Ευτυχώς
οι αστραπές της νύχτας
δεν μας σφράγισαν
την είσοδο
να βαδίσουμε
κοιτώντας στης αυγής το όραμα ...


Να είσαι πάντα καλά

Αστοριανή, ΝΥ

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου