Αέρινη φιγούρα που κινεί ο έρωτας! Κι αν πεις
Να περιγράψεις θύελλες, τι να σου πω; Λαχανιασμένα ζούμε πίσω απ’ τον πόθο·
Φεγγάρια τελεσίδικα, μπαλώνουν τα εικοσιτετράωρα με λάμψη
Μαύρον ελεεινά να σβήνω μέσα στην ποδιά σου.
Πόσο σε άγγιξα που λες εγκαύματα παντού επάνω μου έχω!
Χορέψαμε πίσω από τις λεμονιές, στο καθαρό πλατύσκαλο
της νύχτας· και τα πάντα μοιραστήκαμε με το κορμί
να ανάβει και να γίνεται του ερωτικού σκοπού λαμπάδα….
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
αν πεις
Να περιγράψεις θύελλες, τι να σου πω; Σ.Π.
Καπετάνιε της στεριάς,
όπου λιμάνι και πεταλούδα ...,
κακό παιδί,
το ταίρι σου μην πληγωθεί...
Τότε, όχι Αδελφός μου δεν θα είσαι,
θηλειά ναυτική θα φτιάξω
και θα την στείλω
με αστραπή
την αναπνοή να σφραγίσει...
Αστοριανή
Σιγά μωρέ που θέλεις να χάσω το κεφάλι μου! Ντροπή! Εξάλλου δεν έκανα και τίποτα. Ποιητική αδεία είναι όλα καλώς καμωμένα! Αααα.
Εσύ να μου παραστέκεσαι. Και να με διαβάζεις. Φιλιά πολλά!
Δημοσίευση σχολίου