Ο σεβασμός καλά κρατεί…

Όπως ανείπωτος κελαηδισμός θα έλεγε κι ο ποιητής μας, όπως…

Και πώς να συμμαζέψεις τα λαθραία λόγια; Εκβάλουν στο Πουθενά και δεν σε λογαριάζουν καθόλου!

Ένας ποταμός καθαρότητας απιστεύτου που έχει τον ρου του μέσα μου και νιώθω να με κατακλύζει λάλον το ύδωρ!

Παράξενα συμπεράσματα που βγάζω αναιρώντας κάποτε τον εαυτό μου και να με συμβουλεύουν οι χίμαιρες!

Μπορεί κι η Ποίηση να είναι ένα φερέφωνο ενός ουρανού κατεστραμμένου που εκστομίζει νοσταλγίες και όνειρα…

Αυτό κρατώντας στον νου μου, κρατώ την αγάπη!

Συγγενής πάντοτε των λουλουδιών, ελπίζω να αξιωθώ έναν κήπο αποστομωτικό

για όλους αυτούς που δεν πιστεύουν στο άνθος!

Κατά τα άλλα, κρατώ από γενιά που έχει σεβασμό στα όμορφα φεγγάρια και ακολουθεί την πεπατημένη των Ιδεών!

Αν σφάλλω, καλώς σφάλλω!