Η νύχτα είναι μια συντροφική υπόθεση, ακούγονται
Ομιλίες και στο σκοτάδι περπατούν οι σκιές
Των αγίων που τέλειωσαν το ευχολόγιο του φεγγαριού· μία σιγή
Ακολουθεί μετά που η πάχνη επιπλέει πάνω στων φυτών την ικμάδα
Και μένουνε συνεσταλμένες οι μυρσίνες. Εκεί σπουδάζω αποκαλύψεις! Στον κενό
Χρόνο του Πουθενά, όταν οι μνήμες με αφήνουν λίγο ν’ ανασάνω· και ύστερα
Λες και τυμβορυχώ μες την φαντασμαγορία του σκότους, μία Στιγμή
Με κάνει να ανακαλύπτω εκείνα που κρυμμένα μένουν κι ας τα ανακάλυψα:
Αθόρυβα το Ποίημα προσαρτώντας στην διάρκειά τους και στην λήθη ύστερα προτού να τα σκεπάσει με την τύρβη η αιωνιότητα…
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Με εξέπληξες
κι άρχισα να γράφω αγγλιστί!!!! Μετά συνήλθα...
Θαυμάσιες, ελικοειδείς στροφές, που με ξαγρύπνησαν...
Όσο για το πανέμορφο άνθος, ποτέ δεν το συνάντησα, βέλε μου την περιγραφή του, ίσως βρω να το αγοράσω...
Τώρα μένω δίχως φωνή, δίχως απάντηση...
Φιλιά και στην Μαριάννα σου,
πάντα με θαυμασμό κι αγάπη.
Ευχαριστώ! Μυρτιά είναι το φυτό. Πολύ όμορφο αλήθεια. Πάντα με πηγαίνει στην κόρη μου την Μυρσίνη. Κάτι από δάφνη μάλλον έχει. Άρα το ξέρεις. Σε φιλώ!
Δημοσίευση σχολίου