Οπόταν ζωγραφίζουμε όνειρα, η ζωή ποντάρει σε αισιοδοξίες…
Εκείνες τις φορές που δεν μιλώ εγώ αλλά μία προγονική μου ενθύμηση, και με βυθίζει σταθερά σε μία δίνη συνειρμών κι άλλων βουβών κι ανείπωτων θαυμάτων…
Πέρα δώθε ο δρόμος μας μέσα στον ουρανό!
Στιγμιαία εξαϋλωνόμαστε και βρισκόμαστε με άλλο, τίποτα βάρος, να βολοδέρνουμε μέσα σε μιαν ενθύμηση Παραδείσου…
Πολυπλοκότητες που έχουν οι λέξεις αν τις χρησιμοποιήσεις σωστά!
Και νομή εξουσίας σου αποδίδουν χωρίς να το ξέρεις, βάζοντας και βγάζοντας τα πράγματα έτσι στην θέση τους.
Η ύλη πάντως θέλει να αυθαιρετεί…
Τσουβαλιάζει τα εδικά σου αποκτήματα και σ’ αναγκάζει σε ταχύν αγώνα
Περί τον βιοπορισμό!
Πάντοτε ξεχωριστά πόνταρα στα ελάχιστα!
Κι ανέβαινα μια κλίμακα που ήταν γεωμετρική και γυάλιζε μες τους αιθέρες…
Μπορεί μια κλίμακα μουσική, μπορεί μια υψηλής ποιότητας ορθογραφία- έτσι που ευδιάκριτα ήταν στον νου μου τα ωραία σκαλοπάτια της- κρουστά μες τον απόλυτο αέρα…
Τώρα μετέχω πια σε κείνα που δεν τόλμαγα να πλησιάσω! (κοίτα παραδοξότητες!), και νιώθω αστροπόρος στο νεφέλωμα: κουράζω ένα κορμί που κάποτε θα φύγει και θα αφήσει
Μικρές πολλές συμπάθειες για τα πολλά και ταπεινά βασίλεια του κόσμου!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου