Ήχοι…

 

Ήχοι ευαγγελικοί, που σκορπούν αθωότητα, ευανάγνωστοι ήχοι

Που ευφραίνουν την νύχτα των ρόδων, ανηφορίζουν

Προς το ξημέρωμα, αφήνοντας

μια θαλπωρή ολόγυρα,

Χαμογελαστοί ήχοι, λίγο

Προτού η μουσική τους συνδέσει και βρεθούν

Να εξελίσσουν το τραγούδι ως την ψυχική ναυσιπλοΐα..

Ζούνε μες τον λαρύγγι του πουλιού, το στοματάκι

του γρύλλου, την τσακισμένη φωνή

της δεκοχτούρας, το αλύχτισμα

ενός σκύλου που φοβερίζει τα άστρα.

Τους ράβει ο μουσικός, όπως για ένα πάτσγουορκ σκέπασμα πολύ

Θα κόπιασε η ράφτρα, και

τους αφήνει να ταξιδέψουν σιγανά, στο ήσυχο

διάστημα, ανάμεσα

Σε μία αστραπή και ένα όνειρο βροχούλας

Φθινοπωρινής…