Ίσως θέλω να κοιμηθώ
μέσα στα μάτια σου, στις αγκύλες αυτές της μαθηματικής θλίψης, ίσως
θέλω να υπηρετήσω το πιστό σου χαμόγελο, την πεδιάδα
του γέλιου σου ή
την μελαγχολία σου, βράδυ και είσαι μόνη, σφίγγεται το δωμάτιο, ο έρωτας πολιορκεί, ακούς το φεγγαράκι που ακινητεί
στου ουρανού το στερέωμα, ήχοι από κλαδιά που τρίβονται πάνω στο βορινό ντουβάρι
σ’ ανατριχιάζουν- κι είναι η νύχτα αδυσώπητη, σαν πληγή που δεν κλείνει, σαν δαίμονας που σε φοβέριζε πάντοτε..
μέσα στα μάτια σου, στις αγκύλες αυτές της μαθηματικής θλίψης, ίσως
θέλω να υπηρετήσω το πιστό σου χαμόγελο, την πεδιάδα
του γέλιου σου ή
την μελαγχολία σου, βράδυ και είσαι μόνη, σφίγγεται το δωμάτιο, ο έρωτας πολιορκεί, ακούς το φεγγαράκι που ακινητεί
στου ουρανού το στερέωμα, ήχοι από κλαδιά που τρίβονται πάνω στο βορινό ντουβάρι
σ’ ανατριχιάζουν- κι είναι η νύχτα αδυσώπητη, σαν πληγή που δεν κλείνει, σαν δαίμονας που σε φοβέριζε πάντοτε..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου