Τι άνοιξη κι αυτή, τονωμένη
σαν μύθος που μόλις αποστηθίσαμε, γυρνά
την έκπληξη στο φως
σαν μύθος που μόλις αποστηθίσαμε, γυρνά
την έκπληξη στο φως
Κι εσύ που ελαβώθης από τα αρώματα, περιφέρεσαι
μες την γαλήνη του πρωινού, εκστασιασμένη
από αυτό που χάνεται σ’ αυτόν τον κόσμο και σε άλλον
κόσμο θα βρεθεί..
μες την γαλήνη του πρωινού, εκστασιασμένη
από αυτό που χάνεται σ’ αυτόν τον κόσμο και σε άλλον
κόσμο θα βρεθεί..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
" ...από την ελεγεία του Σελινούντα"
... ΤΗΝ ΚΙΤΡΙΝΗ μαργαρίτα σου στέλνω αδελφέ μου...
εδώ δεν φυτρώνει, ίσως λόγω ευαισθησίας...
η πονεμένη καμπύλη του ώμου σου
μου έμεινε, και που πίστευα
απάνεμο λιμάνι της κυρά-ποίησης
θα μου ήταν...
Δημιουργώ από συνήθεια
κατευνάζοντας τις λέξεις που σαν μαινάδες με κυνηγούν... Κουράστηκα.
Τα πλοιάριά μου... δεν αντέχουν στο ωκεάνιο τόλμημα...
κι η μάνα-πατρίδα ξεθωριάζει.
Από συνήθεια τελειώνω πάντα με την Αγάπη...
Συγχώρα με
" ...από την ελεγεία του Σελινούντα"
... ΤΗΝ ΚΙΤΡΙΝΗ μαργαρίτα σου στέλνω αδελφέ μου...
εδώ δεν φυτρώνει, ίσως λόγω ευαισθησίας...
η πονεμένη καμπύλη του ώμου σου
μου έμεινε, και που πίστευα
απάνεμο λιμάνι της κυρά-ποίησης
θα μου ήταν...
Δημιουργώ από συνήθεια
κατευνάζοντας τις λέξεις που σαν μαινάδες με κυνηγούν... Κουράστηκα.
Τα πλοιάριά μου... δεν αντέχουν στο ωκεάνιο τόλμημα...
κι η μάνα-πατρίδα ξεθωριάζει.
Από συνήθεια τελειώνω πάντα με την Αγάπη...
Συγχώρα με
Δημοσίευση σχολίου