Μελισσάκι τρελό που παίζοντας μ’ άγγιξε-

Ξεκινάς από το πάθος και καταλήγεις στον θαλερό ήλιο
Στεφανωμένη τις ασύλληπτες γιρλάντες των φυτών· εκεί που ο κόσμος
Είναι ντροπαλός και εδράζεται
Μία μελαγχολία στα μάτια των αγγέλων· την ώρα
Που η βολή σου είναι τα σεμνά τριαντάφυλλα, που μεθούν
Τις ατμοσφαιρικές ριπές του αέρα και των πουλιών οι ταξιαρχίες
Πετούν καθησυχαστικά στο ιλαρό γαλάζιο τ’ ουρανού.

Μελισσάκι τρελό που παίζοντας μ’ άγγιξε-

Φως στην πλώρα των πλεούμενων, φως
στην καρδιά σου, στο ένστικτο
φως!

Όπως ο Ιούνιος καλά κρατεί και οι εμπνευσμένες θάλασσες γυρνούν στα κύματα τις συλλαβές των λέξεων, όπως
ο έρωτας καλά κρατεί και ζεις στο ένα και μοναδικό Δευτερόλεπτο που,
ή θα γίνουν θεία τα φιλιά σου ή
πουθενά δεν θα δοθούν…