Ίχνος…

Ποιό ίχνος άφησες πάνω στην πούδρα του ανέμου
και σε τι αποτυπώθηκε η ψυχή σου; Αχνά τριαντάφυλλα απομύζησαν την σιωπή
και εισέβαλαν στον στεντόρειο ύπνο σου.
Και ο ουρανός που εσκίστη’
ναύλος για ταξίδι αέναο
Κλονίζεται και φέγγει
όπως μία Ιδέα που δεν την μολύνανε οι άνθρωποι. Βρίσκω
τις καυτές, άπεφθες λέξεις της μέρας
αγκιστρωμένες πάνω στο καμάκι το ασύφταστο
του ήλιου,
και στις παραδίδω
ζέον ύδωρ
ιαματικό και διάφανο
όπως μια μέρα ανατέλλει στην ζωή μου, όπως
δεν χόρτασε ακόμα ο πηλός..