Στο φως υποδουλώνομαι καλύτερα

Στο φως υποδουλώνομαι καλύτερα: στην ξιπασμένη

ώρα της βροχής, την Στιγμή που ένα αστέρι

Πέφτει μες τα χαλάσματα της ψυχής μου- υποδουλώνομαι

καλύτερα. Κατά βάθος εγώ ο ρομαντικός χρυσοθήρας

Που ζορίζει την μνήμη του να θυμηθεί

Πολύτιμα άσματα και έρωτες που ξαναφούντωσαν

Κι αθροίζουν ουρανό και ελπίδα μακαριστή..

Στην σιωπή υποδουλώνομαι καλύτερα:

Την Στιγμή που γράφω σβήνω στα χαρτιά μου

Και μουντζαλώνω θυμωμένος το χαρτί

Γιατί μου φταίξανε όλα-

Ερωτευμένος μέσα στο ατσάλινο δευτερόλεπτο της απουσίας..