Το Τίποτα του Κάτι…

Πώς ξεγράφεται ένας
λεκές ψυχής και- απόγευμα-
Σχόλασε ο ήλιος, τα πουλιά 
βυθίζουν κι άλλο τον ορίζοντα
Και ο Θεός αργεί, κάτι
υποψίες νεφών
μαλαματώνουν την υπεροψία μας
μένουμε εντυπωσιασμένοι μες
τον ουρανό και πάλι
επαιρόμαστε
Ταπεινά μυρμηγκάκια με ιδέα θεού.

Γυάλισε το Τίποτα και πάλι τίποτα είναι-
Άφωνο μένει το στερέωμα,
Μακριά ακούγονται πλοιάρια νίκης,
Υψωμένα πανιά και δάσκαλος πρίμος ο αέρας
Κάνει το όνειρο πιο προσιτό, την μοίρα
Προβλέψιμη..