Ο εγωισμός μου δηλητήριο,

Απύθμενος ουρανός

Με εγκαλεί σε προσήλωση

Μακρινά άστρα κι εσύ

Μακρινή

Σαν σκέψη που εξαερώθηκε

Τίποτα μεμπτό στο φεγγάρι

Κρούει την άρπα της νύχτας,

ένα μέλος ακούγεται

Από χορικό τραγωδίας που σβήνει

Ο εγωισμός μου δηλητήριο,

άμα δεν θα προσέξω

Πάντα ένας κλέφτης θα είμαι

που επιδιώκει παράξενες συναντήσεις..