.jpg)
Στον βρόντο τα ξενύχτια για την διαλεύκανση της έμπνευσης που κάνει τα ποιήματα σπουδαία.
Ό,τι μένει είναι ένα αντιφατικό λεχθέν που ηχεί σαν πρελούδιο μιας κτήσης μες τα αχανή χωράφια του λεξιλογίου.
Απογοητευμένος δεν είμαι. Αφουγκράστηκα καλά στην ησυχία.
Κατανόησα τις υφές του Αόρατου.
Τώρα άλογα δυνατά καλπάζουν
Οι λέξεις και ο αναβάτης υψώνεται
Ως την αιθέρια
Μαγεία των ουρανών.
Υποψιαζόμουν χάη και τα χάη με βρήκαν.
Κρατώ μια προσευχή απόλυτα ιδιωτική.
Αν ομολογήσω την ψυχή μου η ψυχή μου θα γίνει ελαφρότερη.
Από λέξη σε λέξη ένα ηπιότερο χάος.
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Τι σημασία έχουν οι γραμματικές που αναζητώ, πουθενά δεν φτάνω...ΣΠ
Τουλάχιστον φτάνουμε στα κύματα των αναλαμπών,
Φίλε μου.
Φιλί
από την αναμαλλιασμένη Νέα Υόρκη.
Υιώτα
αστοριανή
Σίγουρα κάπου φτάνουμε Υιώτα
εκεί που η ποίηση ορίζει ένα πλεούμενο που αντέχει σε δυνατές θύελλες..
καλημέρες και φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου