Μόλις ξύπνησες!

Μόλις ξύπνησες!
Κι είσαι μια θύελλα που υφαρπάζει όλες τις λυρικές δυνατότητες.
Μπροστά απ’ το παράθυρο που κοιτάς του ουρανού την λιακάδα
και το σπίρτο του βλέμματός σου είναι οξύτονο και ανάβει.


Πού κρύφτηκε η διαλεκτική του βραδιού, οι άτονες σκιές που έγιναν
συντροφιές μπροστά στα πληκτρολόγια
και όταν βυθίστηκες στον ύπνο από το όνειρο σε έφτασε η φωνή
της μοναξιάς σου και έγινε
ρόδο άλικο του έρωτα;


Τώρα στην πρωινή δροσιά ανάμεσα από του μπαλκονιού τις σιδερόβεργες
είσαι μια ωκεάνια χαρά που συμμερίζονται όσοι από φιλί καταλαβαίνουν-
είσαι η όμορφη παλίρροια που φτάνει ως το χωριό των ψαράδων
που κοιτούν προς το πέλαγος και στον άγγελο πάντα πιστεύουν..