Χωρίς να μιλάς τινάζεις την απορία
από τα μάτια σου: σαν να τινάζεις την σκόνη από
ένα βιβλίο
που ξεχάστηκε στο πάνω μέρος της βιβλιοθήκης
που ξεχάστηκε στο πάνω μέρος της βιβλιοθήκης
το απρόσιτο.
Εκεί λοιπόν η ώρα κλαίει και αφήνει την υποψία
να εξαπλώνεται
να εξαπλώνεται
άρδην.
Μαγειρεύουν δίπλα-απ’ το παράθυρο
έρχεται η μυρωδιά
έρχεται η μυρωδιά
Μια τσίκνα όπως θυσίας.
Και νυχτώνει…
Σιγανά-σαν να γεμίζει ο αμφορέας της μοναξιάς
κι άλλη πλησμονή.
κι άλλη πλησμονή.
Στο δωμάτιο ακούγεται η τηλεόραση που ποτέ της δεν
σφάλλει-
Πλένει τον εγκέφαλο σωστά και αν δεν κρίνεις
γίνεσαι
καρικατούρα θανάτου.
Το πουλί στο κλουβί σου μιλάει.
Όταν γεμίζει παράξενα η σελήνη κρότους και
βρυχηθμούς.
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Πόσο με τρομάζει όταν γεμίζει περίεργα η Σελήνη!
Την καλησπέρα μου Στρατή μου!
Πολύ το ένιωσα!
...με γοητεύει!
Σεληνόπληκτη εγώ, διαβάζω πίσω απο τις έννοιες...
Φιλί
από ΝΥ,
Υιώτα
η σελήνη είναι μυστήριο και κατεύθυνση Έλενα.
είναι μαγεία και είναι προτροπή.
είναι μελωδία και είναι κατάνυξη.
την καμαρώνουμε..
να είσαι καλά!
Υιώτα αυτό που μας ανήκει έχει κιόλας χαθεί.
μένει μόνο το λαμπύρισμα του φεγγαριού και η ποίηση που προσπαθεί να αποδώσει με λέξεις το Άφραστο..
φιλί!
Δημοσίευση σχολίου