.jpg)
Χνοτίζονται οι τζαμαρίες του ουρανού
ό,τι πνέει απόψε στην καρδιά μου
είναι από χάος κι από φωνή της αβύσσου
συγχορδίες αγγέλων δίνουν υπόσταση στην μουσική,
φώτα
από γεμάτη σελήνη,
και άστρα
πυρακτωμένα
μες το νεφέλωμα
Ιανουαρίου
μεσούντος,
με χτυπά η ηχώ πα’
στο κούτελο, η νύχτα
παγώνει το ρήμα και τις αισθήσεις μου- είσαι εκεί
και πάλι θα είσαι που η ρίμα
δένει περίτεχνα τις χάντρες
στο κομπολόι των ανέμων εφτά
ημέρες που μετρώ με αγωνία να γυρίσεις σαν
με νίκη σίγουρη,
στο άρμα μιας λέξης ιππεύοντας αμαζόνα
της ερημιάς
και του νοήματος
η έχουσα κερδίσει την περιουσία.
Αναρτήσεις
5 σχόλια:
Μπράβο βρε Στρατή
είσαι πολύ ευαίσθητος!
Κι εγώ περιμένω εναγωνίως
να γυρίσει η Βίκυ
κι επισκέπτομαι καθημερινά
την σελίδα της τον ερχομό της
να υποδεχτώ!!
Θα ρθει είμαι σίγουρη γι αυτό
θα νικήσει και θα επιστρέψει κοντά μας!!!!
Ας κάνουμε μια ευχή να πιάσει!!!
φιλί ποιητή μου
Έτσι Ελένη
Για όλα τα καλά παιδιά που λείπουν από κοντά μας να έχουμε καλά αισθήματα
Δεν είμαι πιο ευαίσθητος από σένα
Αγαπώ τους ανθρώπους όταν είναι αυθεντικοί και με πείθουν..
Αν δεν με πείθουν όμως… είμαι κακός..
Καλημέρες και φιλιά ..
Περιμένω βρε περιμένω..
Ελπίζω όλα να είναι καλά!
Άκρως ευαίσθητο και συναισθηματικό το ποίημα σου Στρατή,τυχερή η Βίκυ που σε έχει κοντά της.
Καλώς σε βρίσκω στο ομορφιά γεμάτο ποιητικό μπλογκ σου!
miranta
καλώς σε Μιράντα
η Βίκυ είναι ένα παιδί που βγάζει τόση ποιητική γλύκα και ευθύτητα και εύχομαι γρήγορα να είναι πάλι κοντά μας..
να είσαι καλά!
Καλό απόγευμα!
Και εγω και η Βικυ μου σε ευχαριστουμε πολυ για την αναρτηση , τα ομορφα λογια και το ενδιαφερον.
Δημοσίευση σχολίου