Ο έρωτας στην Πλατεία Βάθης δαγκώνει σύριγγες και
νοθευμένη πρέζα.
Η Λιοσίων διαολεμένα κυλάει.
Στις φλέβες σου το αίμα παίζει ανταύγειες του
θανάτου.
Τσιρίζουν περιπολικά-ο λαός ποτέ δεν κοιμάται.
Ξενυχτισμένοι βρικόλακες, καφετέριες, ταχυφαγία,
Αλάρμ των αυτοκινήτων, κόρνες, εκνευρισμένοι
οδηγοί-
Στο πηλίκο των δρόμων η ζωή αλφαδιάζει την αγωνία
της-
Αθήνα καρατομημένη και της ηχούς των προγόνων η
φωνή
Καρατομημένη κι αυτή.
Τι σημασία έχουν οι γραμματικές που αναζητώ,
πουθενά δεν φτάνω
Που να έχει συμπέρασμα απέριττα ποιητικό-ένας
αέρας
Γυμνώνει κι άλλο τους ευκάλυπτους και σέρνει σε
χορό θλίψης τους αστέγους και τα απροστάτευτα περιστέρια..
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
"ένας αέρας
Γυμνώνει κι άλλο τους ευκάλυπτους και σέρνει σε χορό της θλίψης τους αστέγους και τα απροστάτευτα περιστέρια.."
Γυμνώνεται η ψυχή κλαίει
κι άλλοτε γιγαντώνεται
αντικρίζοντας κι εμβαθύνοντας
στην σκληρότητα και την τραχύτητα
που μας περιβάλλει
Ως πότε!!!!
φιλί ποιητή μου
"η ζωή αλφαδιάζει την αγωνία της"
Κόλλησα σ' αυτό το στίχο.
Στρατή, θαυμάζω τους ποιητές που κατεβαίνουν στα βρώμικα υπόγεια της ανθρώπινης ύπαρξης και φτιάχνουν στίχους. Να'σαι καλά!
Είναι αυτές οι εικόνες που καταγράφονται στο μυαλό μου όπως τριγυρίζω στους δρόμους της Αθήνας και με πονάνε Ελένη.
Είναι αυτό που γεννά την ποίησή μου και με κάνει να αισθάνομαι.
Και θέλω να αισθάνομαι.
Φιλί …
Μαρία μου
Δεν κατεβαίνω σε υπόγεια ούτε ανεβαίνω σε ανώγεια. Απλά βλέπω, καταγράφω, θησαυρίζω.
Να είσαι καλά που προσπαθείς να με πλησιάζεις..
Καληνύχτα!
Δημοσίευση σχολίου