Στην άλλη σελίδα του
ευκαλύπτου, το κλωνάρι εξέχει
Όπως μια μακαρία γη μες τον
κόρφο της θάλασσας.
Απεταξάμην την μιαρή κουβέντα
και την κακεντρέχεια, απεταξάμην..
Ζητώ περιουσίες χελιδονιών
και ανοιξιάτικες παλινορθώσεις.
Στο άγραφο που στερεώνω τα
λόγια μου, εσύ
Που θα ‘ρθεις χρόνια μετά να
τα κατανοήσεις
Θα βρεις το λίγο που φύλαξα
Του αρώματος, μες την οχληρή
της εποχής δυσωδία.
Και θα το περισώσεις όπως σπίθα
από κείνα που
Δεν θα ξαναγεννηθούν ει μη
μόνον εάν
οι άνθρωποι ζητήσουν του
γιασεμιού και της μέλισσας μέγα το έλεος..
2 σχόλια:
...πόσο σημαντική
η γραφή σου!
Καλό απόγευμα,
Υιώτα,ΝΥ
Τι σημαίνει σημαντική δηλαδή;
Τα ποιήματα που θεωρώ εγώ σημαντικά κανείς δεν τα σχολιάζει.
Κάποιος έχει κόψει τον κώλο στους Έλληνες..
Καλό βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου