Από κάθε άποψη ορυκτά είναι
τα αισθήματα, ορυκτά και πολύτιμα..
Τεντώνω την σφεντόνα και
Ρίχνω λιθάρι μες την πεδιάδα.
Μπορεί όλα επάνω μου να είναι
μια κραυγή
Που- δεν μπορεί- μια μέρα θα
ξεσπάσει.
Υλοποιούνται των βλεμμάτων
μου οι στεναγμοί.
Όλο ένα βάρος σηκώνω
Άλγους και δύσκολων
προοπτικών.
Αγκιτάτορα ήλιε, γυμναστή
καθοδηγητή μου,…
Άλλες πυξίδες θα εφεύρω να
ακολουθούν
Μια ηθική που δεν σκοντάφτει
Σ’ ανθρώπινες μικρότητες…
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου