Από την παιδική μου ηλικία
έρχεται μια στεναχώρια συλλήβδην.
Τρέμει επάνω στο χαρτί κι η
έκφραση να τηνε πω ακόμα.
Σήμερα η μέρα είναι
ηλιόλουστη και την μετρώ
Με τα πουλιά που καυτηρίασαν
με την κελαηδιστή συμπεριφορά τους
Τα κατορθώματα του ανθρώπινου
κόσμου.
Τα δέντρα στολίστηκαν άνεμο:
Έναν αέρα ελαφρύ και δίκαιο
όσο η ανάσα ενός εντόμου.
Η μάνα μου είναι φιγούρα
μακρινή και άτολμη
Όπως βαθαίνει ο καιρός και
μου απιστεί κι η μνήμη
Κάνοντας τα παράσιτα που ο
νους βολεύεται.
Ξεχνώ γιατί το θέλησα. Εκμυστηρεύομαι
πολλά και είμαι
Πάλι αγωγός θερμότητας των
αισθημάτων
Ακόμα και γι αυτούς που δεν το
αξίζουν..
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
" Ακόμα και γι αυτούς που δεν το αξίζουν"
Ναι...είναι όμορφο αυτό...
Αλλά από εμπειρία στο λέω ..ότι είναι αυτοί οι ίδιοι που σε σπρώχνουν πάλι να φύγεις απ το όμορφο συναίσθημα..
Την Καλημέρα μου Στρατή..
Οι λέξεις σου κατευθύνονται στο πυρήνα της καρδιάς και βρίσκουν στόχο! Με δυνατά βόλια σαν κι αυτό:
"Όπως βαθαίνει ο καιρός και μου απιστεί κι η μνήμη
Κάνοντας τα παράσιτα που ο νους βολεύεται."
Να είσαι καλά Στρατή!!
Ελιά μου το ξέρω, μην νομίζεις ότι είμαι τόσο ρομαντικός όσο να βλάπτομαι και τόσο ρεαλιστής όσο να μην ονειρεύομαι..
Αλλά έχω ανάγκη να ζω με αισθήματα και πολικότητες του έρωτα και της αγάπης..
Καλό μεσημέρι!
Μελίνα χαίρομαι για κάθε επίσκεψή σου και ακούω προσεκτικά τα λόγια σου..
Να είσαι καλά!
Δημοσίευση σχολίου