Λαλάει ο πόθος και σε κάθε βήμα του αδιάκοπα και ολοένα μετασχηματίζεται..

Δίπλα στο χί το ψί και δίπλα στον βασιλικό το ωμέγα

Με ανοιγμένα τα σκέλια του, σαν η κοκόνα

Που τον φαλλό περίμενε να ιερουργήσει.

Μυρίζω τα στήθη της- τα ορθώνει το σφρίγος της νιότης.

Η ώρα έχει πλαδαρές στιγμές που ο έρωτας εκμεταλλεύεται και κάνει τρίπλες

Μες την σιωπή να φέρει του έρωτα το τόπι στα γκολπόστ της νίκης.

Εκεί να δεις παρομοιώσεις!

Πώς κατεβαίνουν τα εσώρουχα και σκίζονται οι στηθόδεσμοι από το χέρι που δεν περιμένει!

Λαλάει ο πόθος και σε κάθε βήμα του αδιάκοπα και ολοένα μετασχηματίζεται..