Η νύχτα δάγκωσε τον ουρανό
και πρόβαλε
Το μισό ωραίο φεγγάρι.
Μπαρουτοκαπνισμένα σύννεφα
και της ποιητικής των άστρων ομιλίες και καμώματα
Έως να φτάσουνε στην γη οι
μουσικές από του γαλαξία τις αποστάσεις.
Εξάψεις λυρικές και πάθος
Του σκοταδιού.
Η σκέψη μου σκοντάφτει πάνω
στο άρρητο και πάλι φίλος είμαι
Με τα πουλιά που κοιμούνται
και αχνίζει ο ύπνος τους
Πάνω απ’ τα κλαδιά που
λούστραρε με άνοιξη ο Μάιος..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου