Φυγόδικος και ούτε που ’χω πια καιρό

Φυγόδικος και ούτε που ’χω πια καιρό

ν’ αντιδικώ με κείνους

που δεν καταλαβαίνουν…

       θα πάω στ’ άστρα θα πάω

         στην

                 μακρινή

                               Πούλια

δίκαιος σαν ένα σπαθί

που μιλάει και ευθύτατα κόβει…

    Και ποιος θα γίνει ο κριτής; Ποιός

θα κερδίσει την φωνή του λουλουδιού και της κοπέλας

την καρδιά; Εσύ

που ζεις με κάτι τάλιρα, στην τσέπη

ανώφελα,

έλα

απόψε

να μεταχειριστούμε μουσικές του ουρανού

και αγωνίες διώξε…