Εκεί βρήκα την λέξη που ο άνθρωπος συνάντησε τον ουρανό

Τι συγκινεί το μαχαίρι και τι η μελαγχολία μου απόψε κόβει

Ντυμένη ιέρεια και να σιώπησαν όλο το βράδυ

Όλα τα πλάσματα του ουρανού και τα άστρα

Και του φεγγαριού η λάμψη και τώρα

Πρωί που ακόμη κι όμως δεν ξημέρωσε καλά, του πουλιού

Το τιτίβισμα ξεκαλουπώνει το χάος μιας στιγμής που σε κανέναν δεν ανήκει;

Και το φως ακριμάτιστο, ή σαν

Ένα αδιάβαστο ιερογλυφικό που κρύβει τόσα,

Το φως ανατινάζει την πραγματικότητα ως το σημείο
του ορατού και να:

Του θεού οι υποσχέσεις σ’ όλα και

Με το παραπάνω πραγματοποιήθηκαν.

Εκεί βρήκα την λέξη που την έχασε το ορυχείο των μυστικών-

Εκεί και την πήρα στα χέρια μου, ψαύοντάς την
με προσοχή, κοιτώντας

Τους ιριδισμούς της, καταλαβαίνοντας

Τις και άλλες αναγνώσεις που έχει-

Εκεί βρήκα την λέξη που ο άνθρωπος συνάντησε τον ουρανό- κι εκεί

Λαχανιασμένος απ’ τον κόπο,
αποκοιμήθηκα..