Κοίλες ιδέες του Θεού

Κοίλες ιδέες του Θεού- κι απ’ την Μεγάλη

Παρασκευή ο θρήνος

Έφτασε έως τα παράθυρα

Των λουλουδιών-

Η νύχτα έσβησε όπως μια γομολάστιχα γενναία διορθώνει

Λαθάκια των παιδιών·

Σχεδόν ημέρεψαν όλα·

Χελιδονάκια πέταξαν ψηλά και πάνω στα καλώδια

Φάνηκε να νικά ο κόσμος·

Τιτίβισμα γλυκό που αντάμωσε τον θρήνο!

Άδικός είναι ο καημός κι εγώ το ξέρω

Πώς πέτρωσε το δάκρυο στο πρόσωπο της μάνας·

Ώχου γλυκοφιλούσα μου τι σού ‘μελε!

Και πώς να σου το πω πού δεν το ξέρεις

άλλα Εκειός που γέννησες μας ξεπερνάει;