Στο πληκτρολόγιο δεν είμαι εγώ, είναι ένας άλλος

Εφήμερα όλα· και σαν να πνίγονται

μες της κουταλιάς το νερό. Κάτι που ήξερα 
ξεχάστηκε κι ακόμα

δεν ξημέρωσε,- αλλάζουν τα πάντα 
με ορμή,

οι εικασίες για κάτι που μ’ ακολουθεί γίνονται

πιο αχνές και πιο αχνές, εξασθενούν, 
όσο να σβήσουν,

η μέρα έρχεται φουριόζα, σημειωτόν 
της ελπίδας σ’ έναν τόπο κουρασμένης ψυχής..

Χαζεύω τον βασιλικό στην γλάστρα, μυρίζει έντονα

συννέφιασε σήμερα, τίποτα από έμπνευση του ουρανού, μία ψιχάλα

θ’ ακολουθήσει την μελαγχολία, η πόλη πλήρωσε

τα μη όνειρά της, πώς να ζεις

με μηδενικά κόστη σ’ ένα χρηματιστήριο

που όλα κοστίζουν

κάτι παραπάνω από μια κουρασμένη αναπνοή;

Στο πληκτρολόγιο δεν είμαι εγώ, είναι ένας άλλος

που χτυπάει τα πλήκτρα και ξεστομίζει την αλήθεια του-

κάποιος που τον ακολουθώ κατά πόδας

ξέροντας πως μαζί του θα πεθάνω,

όπως μαζί του έζησα, πως μ’ ακολούθησε

και τον ακολούθησα

καν να το ήθελε μια μοίρα

και μια αδιάφορη, λίγη ζωή..