Μοιράζομαι την θανατηφόρα θλίψη, τα χάπια
Που δυναμώνουν τον θάνατο, την συντροφική
σχέση με τους θαμώνες του καφενείου, την πνιγηρή
Ατμόσφαιρα απ’ τον καπνό, την φθισική
Γαλήνη λίγο πριν ξεσπάσει η μπόρα
Και τα λούσει όλα η ιαματική θεία βροχή- μοιράζομαι
Το αγιάζι της νύχτας, τον ποδήρη χιτώνα
Της χλόης, το ερπετό που σάλεψε κάτω από την συλλαβή της ψιχάλας,
Το μανιφέστο που δεν με έπεισε, την στραβοκεφαλιά μου
Βαθιά την νύχτα να ξυπνώ να γράφω στίχους,
Μοιράζομαι
Την μοναξιά την θέληση το πείσμα,
Μοιράζομαι την φιλία, την κατάφαση την φτώχεια,
Μοιράζομαι
Το ποίημα μέχρι να συντελεστεί το γεγονός
που το γέννησε, μοιράζομαι
Την υγεία του οξέος συμφώνου, μοιράζομαι
Τον θεό κι όλα τα έκδοχά του-
Συνεπακόλουθος των χοϊκών αναζητήσεων που έχω…
2 σχόλια:
Bohemia.... versos que escarban en el subterráneo, donde se aposentan los vestigios y los hechos que queramos sean olvidos.
Un saludo cariñoso desde el universo donde somos coterráneos!!!
Paty Carvajal
buenas mañanas del universo que como usted dice son vecinos.y admirar las estrellas poiitika hermoso.Beso.
Δημοσίευση σχολίου