Στο κενό πέφτουν όλα.

Πρέπει να είμαι πιο προσεκτικός

Με το άλφα το βήτα το ιώτα

Δεν συγχωρούν οι λέξεις και οι αριθμοί- κι ας έχω

Τρυπώσει πλέον μέσα στο μανίκι τους- ο τρόπος

Να μην δέχονται δεσμά

Με καθηλώνει.

Πού τύχη να σώσω μια ηχώ από κρύσταλλο

Που κάνει ένα λυρικό

Ντίγκ όπως τσουγκρίζουν τα ποτήρια…

Στο κενό πέφτουν όλα.

Οι γεωμετρίες αψηφούν το τετραγωνικό εμβαδόν

Κι οι κύβοι που ερίφθησαν κλωτσάνε τα παραλληλόγραμμα.

Ποτίζω τον κηπάκο μου των ζαρζαβατικών-

Η νύχτα που έρχεται με ημερώνει-

Καμία προφύλαξη στην μοναξιά-

Ξυπόλυτος που περπατώ κι ούτε με νοιάζει.

Αρίθμησα εφτά σιωπές και ύστερα ούτ’ ένας ήχος-

Αρίθμησα μια απουσία γόνιμη. Κρατώ

Ένα άσσο στο μανίκι μου:

Πλάθω με τον πηλό των φωνηέντων ένα περισπώμενο ουρανό..