Τι συνέβη στην μεταφυσική μου φίλη την νύχτα;
Από ποιόν άνεμο διαμελίστηκε και τώρα είμαι ο μόνος
Που ανασυνθέτω τα τοπία της- Να:
Κρατώ ένα ζωντανό ωραίο φεγγάρι
Και είμαι τόσο πρωτότυπος όσο και ο κάθε άνθρωπος είναι
Που βλέπει με τρόπο αλλιώς.
Η μουσική ακούγεται των ουρανών
Ώρα μία παρά που οι συμπάθειές μου είναι
Αυτά τα λιγωτικά γιασεμιά
Που ωραία μυρίζουνε κόβοντας κάπου και την θέληση
Στην ομορφιά να απιστήσουμε..
Και οι ώρες που ήρθανε και αποτάσσω πάλι και πάλι τις επιθυμίες μου
Κάνανε πίσω από των λέξεων τα υπονοούμενα
Μια ιδεατή υπερκόσμια κι όμως δική μου αυταπάτη..
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Ακριβώς Στρατή "δική σου αυταπάτη" που άν δεν υφίστατο ίσως να μη είχα την χαρά να μοιραζόμαστε " την ώρα που τα γιασεμιά
Που ωραία μυρίζουνε κόβοντας κάπου και την θέληση
Στην ομορφιά να απιστήσουμε.."
Καλή νύχτα φίλε
Στρατή,
αν μια νύχτα διαμελισμένη μετατρέπεται σε τόσες λάμψεις, τότε...
Φιλιά
με ταξιδεύεις πολύ!
Γειά σου ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΕ,
όλοι με μια αυταπάτη δεν ζούμε ρε φίλε;
ότι έτσι όπως νομίζουμε εμείς είναι ή πρέπει να είναι τα πράγματα;
Αλλά ναι,
το γιασεμί μυρίζει ωραία!
Και αν η ποίησή μου το φέρνει ως το σπίτι σου, είμαι πολύ χαρούμενος! Καλημέρα!
Βάσσια αυτό κάνει η ποίηση:
από το διαμελισμένο συνθέτει το σώμα της Ομορφιάς!
Καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου