Φρίττω κι ενίσταμαι

 Φρίττω κι ενίσταμαι· πολλαπλασίασα την έκπληξη της νύχτας. Καθηλώθηκα κάτω από κρύα φεγγάρια και μου ‘’τα έψαλε’’ η κατεργάρα γλαύκα.

Ακάθιστος ύμνος, ίσως ο τελευταίος που θα πω

Με εγκαταλείπει στις σβιλάδες του αέρα.

Γεννήθηκε παλίνδρομος Απρίλιος.

Αφομοιώνει την κτήση μου, είναι η σιωπηρή μου συνθηκολόγηση.

Τώρα περιβάλλον βαθυκύμαντης νύχτας κατατροπώνει την αδιαλλαξία μου, πουθενά δεν λυγίζω, μετρώ την Στιγμή, μετρώ να μην μετρώ, έχω τον τρόπο μου να απουσιάζω, με μαθαίνουν φλυαρία τα πουλιά, τα άστρα καιροδηλώνουν ευδία, άκου: είναι ό,τι δεν έχουμε που μας εξουσιάζει-το ήξερες;