Αυτοαναίρεση μα την αλήθεια….

 

Κατά πολύ με καταργώ

Αφήνοντας τις αποδράσεις να είναι κύριες.

Αψηφώντας τον κίνδυνο

Να γίνει η πραγματικότητα αναμπουμπούλα

Που κατατρώει καθετί.

Εδώ που λείπεις λείπει λείπω επικεντρώνομαι

Σε κάτι που έχει νόημα θυσίας. Εδώ

Που είναι χλεύη η αυγή

Και μας αρπάζει απ’ τον ύπνο αποφασισμένη.

Στα ανοιχτά δωμάτια του ορίζοντα ακούγονται

Τα πατουσάκια του ουρανού που πάει

Πολύ μακριά, μες την αγρύπνια που δεν σώνεται.

Κι αυτό με τα όνειρα τα αδιάκοπα κάθε βραδιά

Βασανιστήριο αλήθεια. Πού βγάζει

Κι η ελπίδα κι ο πόνος; Ένας

Χαμός να σε πυροβολούνε ολοζωής τα τεκταινόμενα

κι εσύ ‘’Αγρόν ηγόραζες’’ και λες που ή δεν κατέχεις τι σου γίνεται ή

κωφεύεις…

30/4/2022